Oliwia Mikulska ma 20 lat i pochodzi z Żar w województwie lubuskim. Studiuje finanse 
i rachunkowość, ale swoją zawodową przyszłość wiąże raczej z branżą medialną. Dobrze czuje się przed kamerą, jednak największą satysfakcję daje jej praca przy organizacji dużych wydarzeń – szczególnie wtedy, gdy ma okazję pracować z ludźmi i dla ludzi.

Jest społecznikiem z wieeelkim sercem. I chce się nim dzielić z innymi. W 2023 roku została w swoim powiecie Osobowością Roku – za zaangażowanie społeczne i działalność charytatywną. Rok wcześniej wygrała konkurs otwierający pierwszą w Polsce platformę do dzielenia się materiałami edukacyjnymi.
A to dopiero początek jej drogi. Marzy jej się wylot na wolontariat do Afryki. Chce doświadczyć życia po drugiej stronie świata, poznać inne kultury i przede wszystkim pomóc tam, gdzie jej obecność może zrobić realną różnicę.

Choć jest osobą bardzo młodą, nie żyje z głową w chmurach. Przeciwnie – ma plan na siebie
i konsekwentnie go realizuje. Jest dumna z drogi, którą przeszła, z decyzji, jakie podjęła i z miejsca,
w którym się dziś znajduje. Mówi o tym bez fałszywej skromności, bo uważa, że wiara w siebie i własne możliwości to najważniejsze paliwo napędowe do działania. A działa na wielu płaszczyznach i ciągle jej mało.

Od maja zeszłego roku jest „wirtualnym” rodzicem adopcyjnym 13-letniej Joyce. To doświadczenie nauczyło ją, jak wiele można zmienić nawet z daleka. Temat pomocy dzieciom i edukacji jest jej szczególnie bliski. Chciałaby być dla innych dzieci takim wsparciem, jakiego nigdy nie brakowało
w życiu jej samej. Wie, jak ważne jest, by mieć obok siebie kogoś, kto w nas wierzy, kto daje szansę na lepszą przyszłość. Dlatego chciałaby wspierać dzieci, zarówno w Polsce, jak i za granicą, w ich drodze do edukacji. To nie tylko kwestia zapewnienia im podstawowej opieki, ale także wsparcie w odkrywaniu ich potencjału i pomoc w pokonywaniu trudności, które znajdą na swojej drodze.

Najbliższy rok będzie dla niej bardzo wymagający, ale Oliwia nie boi się wyzwań. Idzie przez życie
z podniesioną głową i otwartym sercem. Rodzice wpoili jej wartości, które dziś są fundamentem – szacunek do innych, empatię, odwagę i wiarę w to, że może wszystko, jeśli tylko naprawdę tego chce. Dlatego jest otwarta na świat i ludzi. Dlatego nie boi się marzyć – i co więcej, nie boi się tych marzeń spełniać. Dlatego wzięła udział w konkursie i właśnie dlatego nosi dziś koronę. Ma świadomość, co ona oznacza i że jest narzędziem, które chce wykorzystać do czynienia dobra. Dobra w różnej postaci. Codziennym działaniem udowadnia, że można łączyć siłę z wrażliwością, urodę z mądrością, scenę
z działaniem społecznym. Jest w niej tyle energii, że może przenosić góry.

Czego sobie życzy u progu nowego etapu? Odwagi, by sięgać po więcej, nawet jeśli droga wydaje się niepewna. Siły, by podnosić się po każdym potknięciu. Cierpliwości, bo wszystko, co wartościowe wymaga czasu. Uporu, by nie przestać marzyć i każdego dnia robić krok w stronę ich spełniania. I tego, by nigdy nie przestała wierzyć w swój potencjał, bo to właśnie on pozwala jej przekraczać granice
i wyciskać z siebie maksimum możliwości.